ఫణీంద్ర నర్సెట్టి ‘8 వసంతాలు’ : Movie Review

శుద్ధి అయోధ్య (అనంతిక సునీల్‌కుమార్‌) ఓ యువ రచయిత్రి. ఓ ప్రక్కన పుస్తకాలు రాసేస్తూ, మార్షల్ ఆర్ట్స్‌లో నైపుణ్యం సంపాదిస్తుంది. పుస్తకాలు, పాఠకులు, తన స్వాంతనానికి మధ్య జీవితం గడుపుతూ ఉంటుంది. ఇదే సమయంలో ఆమె జీవితంలోకి ప్రవేశిస్తాడు వరుణ్ (హను రెడ్డి) — ఆర్ట్స్‌లో దిట్ట, భావోద్వేగాలను అర్థం చేసుకునే వ్యక్తి.

అలా ఒకరినొకరు అర్థం చేసుకుంటూ మెల్లగా ప్రేమలో పడగా, ఫైనల్ గా ఓ రోజు వరుణ్ తన మనసులోని మాటను ఆమెకు చెప్తాడు. కానీ శుద్ధి మాత్రం తనకు కొంత సమయం కావాలని చెప్పడంతో, వేరే దారిలేక వరుణ్ వెయిటింగ్ మోడ్ లో ఉంటాడు. కొంతకాలానికి ఆమె ప్రేమను వ్యక్తపరచే సమయానికి వరుణ్ జీవితంలో అనుకోని మలుపు తిరుగుతుంది. ఒక ముఖ్యమైన నిర్ణయం తీసుకుని, ఆమెను వదిలేసి విదేశాలకు వెళ్తాడు.

ఈ ప్రేమకు తెరపడినదేనా అనుకుంటున్న సమయంలో, శుద్ధి జీవితంలోకి మరో వ్యక్తి — సంజయ్ (రవి దుగ్గిరాల) ప్రవేశిస్తాడు. అతను ఆమెకు దగ్గరవుతాడా? ఆమె గుండెల్లో ఇంకా వరుణ్ ఉందా? ఎనిమిది వసంతాలుగా కొనసాగిన ఈ ప్రేమ ప్రయాణం చివరికి ఏ మలుపు తీసుకుంది? వంటి ప్రశ్నలకు సమాధానం దొరకాలంటే ఈ సినిమా చూడాల్సిందే.

దర్శకుడు బహుశా ఎంతో నిశ్శబ్దంగా, నెమ్మదిగా, భావోద్వేగాలకు ప్రాధాన్యం ఇచ్చేలా ఓ నవల్ని చదివినట్టు కథను చెప్పాలనుకున్నాడు. చాలా వరకూ డైలాగ్స్ కవితలాగ ఉన్నాయి. కొన్ని దృశ్యాలూ భావోద్వేగాల నింపే ప్రయత్నం చేసాడు. కానీ... వాటిని తెరపై సినిమా భాషలోకి అనువదించకుండా నేరుగా “పుస్తకం మాదిరి” చూపించడంతో, ప్రేక్షకుడు డైరక్టర్ ఏదైతో అనుకున్నాడో ఆ ఎమోషన్‌ను పూర్తి స్దాయిలో అనుభవించలేకపోయాడు.

తెరపైన కథను చెప్పాలంటే, అది ప్రేక్షకుడి “ఇంద్రియాల్ని” ప్రభావితం చేయాలి — చూపులతో, శబ్దాలతో, స్పష్టతతో, శూన్యాల మధ్య ఉన్న భావాలతో. కానీ “8 వసంతాలు”లో నరేషన్ తరచుగా పుస్తకపు వాక్యాలు తెరపై నడుస్తున్నట్లుగా అనిపించింది. అందుకే ఆ ఎమోషన్ కొందరికి చేరింది, మరికొందరికి చేరలేదు.

లాండ్స్‌కేప్స్‌, నెమ్మదిగా చూసుకునే చూపులు, మౌన సంభాషణలు – ఇవన్నీ సినిమా విజువల్‌గా ఎంతో అందంగా తీర్చిదిద్దబడ్డాయి. కానీ, కథ మధ్య వరకు వచ్చేసరికి... సంభాషణలు కృత్రిమంగా అనిపించడంమూలంగా భావోద్వేగాలు ఆచ్ఛాదితమైపోతాయి.

"ఫస్ట్ హాఫ్ నెమ్మదిగా, భావనలతో నిండిన రీతిలో సాగితే, సెకండాఫ్ లో మోనాలాగ్స్ ఎక్కువవుతూ, సినిమా పేస్‌కి బ్రేక్ పడుతుంది."దర్శకుడు ఫణీంద్ర భావోద్వేగాల "ఆలోచన"పై ఎక్కువ దృష్టి పెట్టినట్టుంది కానీ "అనుభవం"పై మాత్రం కాదు.

ప్రేమలో విఫలం కావడం వంటి కీలక ఘట్టాలూ, చక్కటి ఎమోషనల్ బేస్ లేకుండా ఉండటం వల్ల, ఆ పాయింట్లలో ప్రేక్షకుడు కదలిపోవడం కష్టం. భావోద్వేగాలకు బదులు మేధోస్థాయిలో తీర్చిదిద్దినట్టు అనిపిస్తుంది.

కథ చెప్పడమంటే కేవలం కథను చదివించినట్టు కాకుండా, ప్రేక్షకుడి మస్తిష్కంలో అది ఆవిష్కరించేలా చెబితేనే అది ‘సినిమా’. “8 వసంతాలు” సినిమా భావోద్వేగాన్ని పట్టుకునే ప్రయత్నంలో పుస్తకపు భావనల దగ్గరే ఆగిపోయింది.

ఆలోచన స్పేస్‌ను డైరెక్టర్ విజువల్స్ ద్వారా ఇక్కడ మాన్యువల్‌గా సృష్టించే ప్రయత్నం చేశాడు. చాలా సీన్స్‌లో లాంగ్ హోల్డ్స్, స్టాటిక్ ఫ్రేమ్స్, నేచురల్ సౌండ్ అంబియన్స్ వాడటం వల్ల, అవి contemplative గా అనిపించినా, కొన్ని చోట్ల అది తడబాటుగా మారింది. కెమెరా ఎక్కువగా ..., వామ్ టోన్, సాఫ్ట్ డెప్త్ ఆఫ్ ఫీల్డ్, నేచురల్ లైటింగ్ వాడుతూ ముందుకు వెళ్ళింది.

మ్యూజిక్ అర్ధవంతంగా వినిపించినా, అది సినిమాటిక్‌గా కాకుండా కవితాత్మకమైన బృందగానం లా వినిపించడమే కాదు, కొన్ని చోట్ల సినిమాకు అంతర్గత రిథమ్ ఇవ్వలేదు. ఈ సినిమా ఒక cinematic literature adaptation ప్రయోగం. కానీ సినిమా ఒక కదిలే మాధ్యమం. పుస్తకం లాంగ్వేజ్‌ని తెరపైకి తేవాలంటే విజువల్ అనువాదం (visual translation) అవసరం. ఆ అనువాదం లోపించిందనేది ప్రధాన సమస్య.

పుస్తకం లోని భావాలు – అర్థవంతమైన వాక్యాలుగా ఉంటే, సినిమా లో వాటే భావాలు – దృశ్యాలుగా, సంకేతాలుగా ఉండాలి. ఈ మార్పు లేకపోవడం వల్లే “8 వసంతాలు” ఓ సినిమా కాకుండా, ఒక నెమ్మదిగా వినిపించే ఆడియో బుక్ లా అనిపించింది. అయితే మధ్య మధ్యలో మంచి విజువల్స్ బోనస్.

కళాత్మకత ఉన్నా… కథలో ప్రాణం పూర్తిగా మేల్కొలవలేదు.