డబ్బింగ్ దెయ్యం: 'డీమన్' ఓటీటీ మూవీ రివ్యూ!

తెలుగులో ఓ మంచి హారర్ సినిమా వస్తోందంటే మనవాళ్లు కళ్లార్పకుండా చూస్తారు. ఎందుకంటే భయపెట్టడంలో మన సినిమా మేకర్లు చూపించే క్రియేటివిటీకి రేంజే వేరుగా ఉంటుంది. అందుకే మన హారర్ సినిమాలు అప్పుడప్పుడూ వచ్చి పలకరిస్తూంటాయి. అలాగే ఇప్పుడు ఓ డబ్బింగ్ హారర్ మూవీ నిశ్శబ్దంగా ఓటీటీలోకి దూసుకొచ్చింది. మరి ఆ దెయ్యం భయపెట్టిందా, ఇంతకీ దెయ్యం అసలు కథేంటి, చూడదగ్గ ఇంట్రస్టింగ్ దెయ్యమేనా లేక ఊసుపోక కాలక్షేపంగా మన టైమ్ వేస్ట్ చేయటానికి ఓటిటిలోకి దూకిన దెయ్యమా చూద్దాం.

స్టోరీలైన్

విఘ్నేశ్ (సచిన్ మణి)కి సినిమా తీసి పెద్ద డైరక్టర్ అనిపించుకునే కల. ఫ్రెండ్స్ తో కలసి చిన్న చిన్న ప్రయత్నాలు చేస్తుంటాడు. చివరకు మంచి హారర్ స్టోరీ రాసుకుని తీసి హిట్ కొట్టాలనుకుంటాడు. కథ రాసుకునేందుకు ఒక ప్రశాంతమైన ప్రదేశం కావాలని, ఒక ఫ్లాట్ రెంటుకు తీసుకుంటాడు. అక్కడ ఫ్రెండ్లీ ఓనర్ తనదైన స్టైల్‌లో చెబుతాడు – "ఈ అపార్ట్మెంట్లో అందరూ 3BHK... కానీ ఇది మాత్రం డబుల్ బెడ్ రూమ్. అందుకే చీప్ రేట్." మూడు గదులు ఉండాల్సిన చోట రెండు గదులు ఎందుకన్న ప్రశ్న, వాస్తవానికి ఆ మూడో మూల మిస్ అయిందన్న సంకేతమే.

ఫ్లాట్‌లో అడుగుపెట్టిన మొదటి రాత్రే, విఘ్నేశ్‌ను భయంకరమైన కలలు వెంటాడతాయి. వింత శబ్దాలు. కనిపించే వారు కనిపించనట్లు. కనిపించకూడని వారు దగ్గరపడినట్లు. "Sometimes, the scariest stories are not the ones we write, but the ones that write us into them." అతని ఫ్రెండ్స్ ఇవన్నీ నమ్మరు. ఏదన్నా మానసిక సమస్యతో బాధపడుతున్నాడేమో అనుకున్నారు. ఒక పాయింట్‌కి వచ్చేసరికి – నిద్రపోవడమే కాదు, నిద్రపోతే మళ్ళీ లేవగలానా? అనే డౌట్ అతనిలో మొదలౌతుంది.

అలాగే ఆ ఆత్మలు కథలో పాత్రలేనా అవి , లేక నిజమైనవేనా అనే ప్రశ్నకు సమాధానం దొరికే లోపే… విఘ్నేశ్ కొత్త సమస్యలు ఎదురౌతాయి. ఇంతకీ ఆ ఇంటిలో ఏం జరుగుతోంది?నిజంగానే ఆత్మలు ఏమైనా అక్కడ ఉన్నాయా? ఉంటే వాటికి విఘ్నేశ్ మీద ఉన్న కోపం ఎందుకు? లేకపోతే ఇతను తీయదలచుకున్న కథ, ఇతనినే తినేస్తుందా? వంటి విషయాలు తేలాలంటే సినిమా చూడాల్సిందే.

విశ్లేషణ

ఏ సినిమాలో అయినా కథ కంటే క్వశ్చన్‌ మార్క్ లు ఎక్కువైతే... ఆ ఫ్రేమ్ కట్ అవుతుంది! నిజానికి కారణం తెలియని భయమే ఎక్కువ భయపెడుతుంది. హారర్ సినిమాల్లో కూడా అంతే అసలు విషయం తెలిసేదాకానే భయం. అక్కడ దాకా చక్కటి స్క్రీన్ ప్లేతో నడపాలి. వాస్తవానికి హారర్ సినిమాకు స్క్రీన్‌ప్లే అనేది గుండె చప్పుళ్లతో నడిచే ఓ విజువల్ లయ. కానీ ఈ సినిమా కథనం, ఆ లయను అందుకోకుండా మధ్యలోనే అస్పష్టంగా నిలిచిపోతుంది.

ఈ సినిమాలో దర్శకుడు భయాన్ని నిర్మించడానికి బేసిక్ ఫిల్లర్ అయిన స్ట్రక్చర్‌పై ఎక్కువ శ్రద్ధ పెట్టలేదు. కథ ఎలిమెంట్స్‌ను ఒకదానికొకటి అల్లే స్క్రీన్‌ప్లే లేకపోవడంతో, దెయ్యాల ఉనికి గమ్మత్తుగా కాక, సాగే బంకలా అనిపిస్తుంది. అలాగే కథ.. ఒకే ఫ్లాట్‌లో స్థిరపడి , దాని పరిధిని దాటి వెళ్లే ప్రయత్నం చేయదు. భయం ఒక గదిలో చప్పుడు చేస్తోంది... కానీ మనసులోకి వచ్చే మార్గం కనపడదు.

ఇక స్క్రీన్‌ప్లే ఎక్కువగా క్లూలులు ఇవ్వకుండా కాలం వెళ్లదీసే ప్రయత్నం చేస్తుంది. దెయ్యం ఏది? దాని బ్యాక్‌స్టోరీ ఏంటి? అనే విషయాలకంటే, హీరో ఒంటరిగా అరిచే సీన్స్ కే ఎక్కువ స్క్రీన్‌ టైమ్ ఇవ్వడం వలన, క్లైమాక్స్‌లో రివీల్ కంటే రిలీఫ్ ఎక్కువగా అనిపిస్తుంది.

టెక్నికల్ గా...

సాంకేతికంగా ఏ డిపార్టమెంట్ అద్బుతం అనుకునే స్దాయిలో పనిచేయలేదు. ఓకే ఈ దెయ్యం సినిమాకు ఇది చాలు అని గిరి గీసినట్లు చేసినట్లు అనిపిస్తుంది. ఎందుకంటే ఫలానా శాఖ గురించి చెప్పుకోవాలి, మాట్లాడుకోవాలని అని సినిమా చూసాక అనిపించదు. ఆనంద్ కుమార్ ఫొటోగ్రఫీ .. రోనీ రాఫెల్ నేపథ్య సంగీతం .. రవికుమార్ ఎడిటింగ్ అన్ని జస్ట్ ఓకే అన్నట్లుంటాయి.

చూడచ్చా...

ఈ మధ్యన దెయ్యాలు సినిమాలు ఏమీ చూడలేదు. రొటీన్ అయితేనేం హారర్ ఫిల్మ్ కదా అని ముచ్చటపడితే ఓ లుక్కేయవచ్చు.

ఎక్కడ చూడచ్చు

ఆహా ఓటీటీలో తెలుగులో ఉంది.