టాలీవుడ్ స్టార్ పవర్ పై బాలీవుడ్ డైరెక్టర్స్ దెబ్బ

మన సినీ పరిశ్రమలో “పాన్-ఇండియా” అనే పదం గత కొంత కాలంగా బలంగా వినిపిస్తోంది. సౌత్ నుంచి అనేక మంది నటులు ఉత్తర భారత మార్కెట్ వైపు అడుగుపెడుతున్నారు. అయితే, హిందీలోకి వెళ్లిన మన టాలీవుడ్ టాప్ హీరోలు ఆశించిన విజయాలు సాధించలేకపోయారు. చిరంజీవి నుండి జూనియర్ ఎన్టీఆర్ వరకు ఈ ఫెనామినాన్ మళ్లీ మళ్లీ రిపీట్ అవుతూ వస్తోంది. “బాలీవుడ్ డైరెక్టర్స్ మనకు కలిసిరావటం లేదు” అనే వ్యాఖ్య ఈ నేపథ్యంలో వినపడుతోంది. అది ఎంతవరకూ నిజం? ఎందుకు ఇలా జరుగుతోంది?

నిజానికి సినిమా అనేది కేవలం కథ కాదు, ఒక కల్చరల్ ప్రోడక్ట్. ప్రతి ఇండస్ట్రీకి తమదైన స్టోరీటెల్లింగ్ ఫార్ములా ఉంటుంది. హాలీవుడ్, బాలీవుడ్, టాలీవుడ్ — మూడు విభిన్న “సినిమాటిక్ భాషలు”. ఇక్కడే సమస్య మొదలవుతోంది. తెలుగు హీరోలు బాలీవుడ్ స్క్రిప్ట్‌లోకి అడుగుపెడితే, ఆ లాంగ్వేజ్ వారికి సరిపడటం లేదు. ఈ మిస్మాచ్ తరుచుగా జరుగుతోంది.

1. హీరో ఆరా – హాలీవుడ్, టాలీవుడ్ vs బాలీవుడ్

హాలీవుడ్: పాత్ర > స్టార్. Batman లేదా Iron Man లాంటి పాత్రలు ఎవరు నటించినా సిస్టమ్ వర్కౌట్ అవుతుంది.

టాలీవుడ్: స్టార్ > పాత్ర. జూనియర్ ఎన్టీఆర్, అల్లు అర్జున్, మహేశ్ — వీళ్ళే సినిమా. ఒక పంచ్ డైలాగ్, ఒక స్టెప్, ఒక ఎంట్రీ షాట్ బాక్స్ ఆఫీస్ మలుపు తిప్పేస్తుంది.

తెలుగు సినీ స్టార్స్ తమ అభిమానులకు “అరుదైన ఆరా” ను తెరమీద అందిస్తారు. ఎంట్రీ సీక్వెన్స్, శరీర భాష, డైలాగ్స్ లోని పవర్ — ఇవన్నీ వారి ఇమేజ్‌కి మూలాధారం. కానీ బాలీవుడ్ దర్శకులు ఎక్కువగా కథానిర్మాణం, యాక్షన్ సెటప్స్ మీద దృష్టి పెట్టి స్టార్ ఇమేజ్‌ను తగ్గిస్తారు.

ఉదాహరణ: వార్ 2లో జూనియర్ ఎన్టీఆర్ పాత్ర అంతర్జాతీయ స్థాయి మిషన్‌లో భాగమైందే గాని, సౌత్‌లోని “మాస్ రైజ్” మిస్సయ్యింది.

బాలీవుడ్: మధ్యస్థ. స్టార్ ప్రెజెన్స్ అవసరం ఉన్నా, కథ కూడా తక్కువ కాదు. ఇక్కడే టెన్షన్. మన హీరోలు సెంట్రల్ డామినేషన్ కోరుకుంటే, బాలీవుడ్ రైటర్స్ మల్టీ-స్టార్ బ్యాలెన్స్ పెడతారు. ఫలితం: హీరో పవర్ డైల్యూట్ అవుతుంది.

2. రైటింగ్ పద్ధతి – ఎమోషన్ వర్సెస్ స్టైల్

హాలీవుడ్: స్ట్రాంగ్ స్క్రిప్ట్ స్ట్రక్చర్, హ్యూమన్ మోటివేషన్, సైకాలజీపై ఎక్కువ ఫోకస్.

టాలీవుడ్: ఎమోషనల్ హై, ఫ్యామిలీ కనెక్ట్, హీరోని దేవుడిలా చూసే నారేటివ్.

బాలీవుడ్: స్టైల్, గ్లామర్, అర్బన్ సెటప్, యాక్షన్ ప్యాకేజింగ్.

ఈ మూడు ఫార్మాట్లు కలపగల రైటర్లు అరుదు. తెలుగు హీరోలకు సాధారణంగా స్థానిక భావాలు, కుటుంబ ఎమోషన్లు, గ్రామీణ విలువలు లేదా మాస్ సింబాలిజం కలిసివస్తాయి. బాలీవుడ్ స్క్రిప్టులు అయితే కాస్మోపాలిటన్, అర్బన్, స్టైలైజ్డ్ ప్యాకేజింగ్ వైపు ఎక్కువగా ఉంటాయి. ఈ విభిన్నత వల్ల నేటివ్ ఆడియన్స్ తో కనెక్ట్ ఏర్పడదు.

ప్రభాస్ ఆదిపురుష్ లో హీరో పవర్ కన్నా VFX ఎక్స్‌పెరిమెంట్‌కి ప్రాధాన్యం ఇచ్చారు. ఫలితం: ప్రేక్షకుడు హీరోని ఫీల్ కాలేకపోయాడు.

3. కల్చరల్ రూట్ – లోకల్ వర్సెస్ యూనివర్సల్

హాలీవుడ్: యూనివర్సల్ థీమ్‌లు – సైన్స్, థ్రిల్లర్, సూపర్ హీరో మోరాలిటీ.

టాలీవుడ్: లోకల్ రూట్ – చెల్లి పెళ్లి కోసం అన్నయ్య , అమ్మ కోసం పోరాటం, ఊరి కోసం హీరో, స్నేహితుడు హత్యకు పగ తీర్చుకునే హీరో

బాలీవుడ్: అర్బన్ కల్చర్ – ముంబై అండర్‌వల్డ్, డిల్లీ పొలిటిక్స్, ఫ్యాషన్.

మన టాలీవుడ్ మార్కెట్ సూత్రం: హీరోనే సినిమా. కథ, మ్యూజిక్, డాన్స్ అన్నీ అతని చుట్టూ తిరగాలి. కానీ బాలీవుడ్ డైరెక్టర్స్ ఎక్కువగా మల్టీ-స్టార్ లేదా ప్లాట్-డ్రివన్ నారేటివ్‌ని ప్రాధాన్యం ఇస్తారు. అలాంటప్పుడు మన హీరోలు ఈ అర్బన్ హిందీ నారేటివ్లో రూట్ మిస్సవుతారు. జూనియర్ ఎన్టీఆర్ వార్ 2లో ఒక గ్లోబల్ ఏజెంట్‌గా కనిపించినా, ఆయనకు కావలసిన "లోకల్ హార్ట్-కనెక్ట్" ఇవ్వలేదు. “సోలో హీరో డామినేషన్” వర్సెస్ “మల్టీ-స్టార్ నారేటివ్” గా పరిస్దితి వర్కవుట్ అవటం కష్టంగా మారింది.

జంజీర్లో రామ్ చరణ్ లేదా ద్రోహిలో నాగార్జున — వీరిద్దరికీ స్క్రిప్ట్ సెంటర్-స్టేజ్ ఇవ్వలేదు.

4. స్టార్ సిస్టమ్ – ఇండస్ట్రీ ఆపరేటింగ్ మోడల్స్

హాలీవుడ్: స్టూడియో సిస్టమ్. డైరెక్టర్, రైటర్, యాక్టర్ అందరూ ఒక సిస్టమ్‌లో ఫంక్షన్ చేస్తారు. వ్యక్తిగత స్టార్ పవర్ కన్నా బ్రాండ్ ఫ్రాంచైజ్ (Marvel, DC, Star Wars) బలంగా ఉంటుంది.

టాలీవుడ్: స్టార్ సిస్టమ్. ఫ్యాన్స్ హీరో కోసం థియేటర్‌కి వెళ్తారు. సినిమా కంటెంట్ కంటే స్టార్ పంచ్ పెద్దది.

బాలీవుడ్: మిక్స్. ఒకప్పుడు ఖాన్ ట్రియో (షారుక్, సల్మాన్, ఆమీర్) రూల్ చేశారు. ఇప్పుడు ఫ్రాంచైజ్‌లు, డైరెక్టర్ బ్రాండ్స్ (యశ్ రాజ్ ఫిల్మ్స్, కరణ్ జోహార్) కూడా డామినేట్ చేస్తున్నాయి.

ఈ మిక్స్‌లో టాలీవుడ్ హీరోకి “కరెక్ట్ స్పేస్” దొరకటం కష్టం, ఎందుకంటే బాలీవుడ్ డైరెక్టర్ స్టార్డమ్ కంట్రోల్ చేయాలని ప్రయత్నిస్తాడు. భాషా తేడా మాత్రమే కాదు, సాంస్కృతిక పూలింగ్ కూడా పెద్ద సమస్య.

5. సక్సెస్ ఫార్ములా – ఎవరు గెలుస్తారు?

హాలీవుడ్: హీరోలు కాకుండా పాత్రలే ఫ్రాంచైజ్ అవుతారు. (Iron Man → Robert Downey Jr కంటే Marvel పెద్దది).

టాలీవుడ్: హీరోలే ఫ్రాంచైజ్. (బాహుబలి, ఆర్ఆర్ఆర్ కూడా – ప్రభాస్, ఎన్టీఆర్, రామ్ చరణ్ లేకుండా ఊహించలేం).

బాలీవుడ్: రెండు వైపులా లాగుతుంది. కానీ సౌత్ హీరోని హిందీలో “సొలో పవర్”తో సపోర్ట్ చేసే రైటర్, డైరెక్టర్స్ చాలా అరుదు.

6. అందుకే – అల్లు అర్జున్ & మహేశ్ వెనకడుగు

అల్లు అర్జున్, మహేశ్ బాబు ఇద్దరూ ఇప్పటివరకు బాలీవుడ్ స్క్రిప్ట్స్ అంగీకరించలేదు. కారణం స్పష్టంగా తెలుసుకున్నారు: “హిందీ డైరెక్టర్స్ మన ఇమేజ్‌ని సరైన రీతిలో హ్యాండిల్ చేయలేరు.” ఇప్పుడు అల్లు అర్జున్ తమిళ దర్శకుడు అట్లీతో సినిమా చేస్తున్నారు, ఎందుకంటే ఆయన మాస్-ఇమేజ్‌ని కరెక్ట్‌గా డీల్ చేయగలరని నమ్మకం ఉంది. అట్లీ లాంటి ఫిల్మ్ మేకర్ టాలీవుడ్-స్టైల్ మాస్ ఆరాని అర్థం చేసుకోగలడు.

ఫైనల్ థాట్

టాలీవుడ్ హీరోలకి బాలీవుడ్ డైరెక్టర్స్ తో పని చేయడం ఇప్పటివరకూ “అనుభవం”(ఎక్సపీరియన్స్) ఇచ్చింది కానీ “విజయం” ఇవ్వలేదు. కారణం క్లియర్ – మన హీరోల స్టార్డమ్ ని బాలీవుడ్ నారేటివ్ లో సరైన రీతిలో మోసుకోలేకపోవడం. హాలీవుడ్ లో పాత్రలే ఫ్రాంచైజ్ అవుతాయి, టాలీవుడ్ లో హీరోలే ఫ్రాంచైజ్ అవుతారు. బాలీవుడ్ మాత్రం ఈ రెండింటి మధ్య ఇరుక్కుపోయింది.

అందుకే భవిష్యత్తులో పాన్-ఇండియా డ్రీమ్ నిజం కావాలంటే బాలీవుడ్ డైరెక్టర్స్ మీద ఆధారపడకుండా, మన సౌత్ డైరెక్టర్స్‌ను జాతీయ స్థాయికి తీసుకెళ్లడం ఒక్కటే సరైన మార్గం. ఎందుకంటే స్టార్ పవర్‌కి తగిన ఎమోషనల్ రూట్, మాస్ కనెక్ట్, హీరో ఆరా ఇవ్వగలవారు వాళ్లే.

సింపుల్‌గా చెప్పాలంటే:

“బాలీవుడ్ డైరెక్టర్స్ మన హీరోలను యాక్టర్స్‌లా చూపిస్తారు,

మన డైరెక్టర్స్ మాత్రం వారిని డెమి-గాడ్స్‌లా ఎలివేట్ చేస్తారు.

అదే తేడా… అదే విజయ రహస్యం.”