అమ్మ చివరి సంతకం!

దీపావళి వచ్చిందంటే మా అమ్మ మనవల కోసం టపాకాయలు తెమ్మని తెగపోరు పెట్టేది. నరకచతుర్దశి రోజు స్నానానికి ముందు పిల్లల చేత టపాకాయలు కాల్పించేది. టపాకాయలు కాల్చాక స్నానంచేసి తీపి తినమనేది. మా చిన్న తనంలో ఏ తీపీ లేకపోతే, కనీసం బెల్లం గడ్డ అయినా తినమనేది.

భోగి మంట కోసం పాడైపోయిన చాపలు, చీపుర్లు, కొబ్బరి మట్టలు అట్టిపెట్టమనేది. వాటన్నిటినీ తీసుకుని భోగిమంట వేస్తే, పిల్లల్తో పాటు తాను కూడా వచ్చి కూర్చునేది. ఒక్కొక్క సారి చలికి తట్టుకోలేక భోగిమంట దగ్గరకు రాలేకపోయేది. కిందటి ఏడాది జనవరిలో మాత్రం అందరితో పాటు భోగిమంట దగ్గరకు వచ్చి కూర్చుని చలికాచుకుంది. ఆ భోగిమంట ముందు ఎన్ని కబుర్లు, ఎన్ని సరదాలు. కానీ, మా అమ్మకు అదే చివరి భోగి మంటని ఊహించలేకపోయాం.

మా అమ్మ చివరి రోజుల్లో లైఫ్ సర్టిఫికెట్ కోసం సంతకం చేయలేకపోయేది. చేతులు ఒణికేవి. "సంతకం చేయలేకపోతే పోనీ, వేలిముద్ర వేయమ్మా". అంటే "నేనేమన్నా నిశాన్నీ దాన్నననుకుంటున్నార్రా!?” అనేది కోపంగా. నవ్వుకునే వాళ్ళం.