ఎక్కడికి పిలవను నిన్ను?

నా ఇంటికి వస్తానంటావు..

నేనూ పిలవాలను కుంటాను.

నువ్వు నా ప్రత్యేకమైన అతిథివి !

కానీ నాకు ఇల్లేదీ ?

అమ్మిల్లు..అత్తిల్లు,పిల్లల ఇల్లు.,నా ఇళ్లేలా అవుతాయి చెప్పు?

ఆడదాన్ని కదా మరి, అవి నా స్థావరాలు మాత్రమే !

పక్షులు వాలే చెట్టు కొమ్మల్లా

కాస్త వెతుక్కోనీ నా ఇంటిని

నా ఇల్లు నాకు దొరకనీ

సరే..మరి నిన్నెక్కడికి పిలవాలి ?

నా ఇల్లు సముద్రంలో ఉంది

భూమి పొరల్లో... మొలకలెత్థే విత్తనాల పచ్చి వాసనలో ఉంది

నా ఇల్లు భూమ్యాకాశాల మధ్యన వేలాడే శూన్యంలో ఉంది

పూలల్లో కనిపించని సుగంధాల్లో ఉంది

అడవిలోని గాఢాంధ కారమే నా ఇల్లు

అదిగో..యుగాలుగా ఏడుస్తున్న ఆ స్త్రీ దుఃఖ ధ్వనిలో ..ఆమె దూకి చనిపోయిన దిగుడు బావిలో ఉంది

ఒక్క సారి తొంగి చూడు ..ఆత్మల సమావేశాన్ని !

నా కళ్ళు చూసావా..అందులోని విషాదమే నా ఇల్లు

సూర్యచంద్రుల్లో ..ఆ నీలి మేఘాల దేహపు మడతల్లో...

నక్షత్రాల చమక్కులోఉంది కదా నా ఇల్లు

హృదయాన్ని కోసే పాటలోఉంది. అంతెందుకు..నీ కవిత్వంలోనే ఉంది కదా నా ఇల్లు

ఈ ప్రకృతంతా నా ఇల్లే ! ఎడారిలో కూడా ఉంది నా ఇల్లు

నువ్వు తట్టటానికి నా ఎడారి ఇంటికి గడపలు.. కిటికీలు..తలుపులు లేవు..

నాకు గోడలు కట్టిన ఇల్లు లేదోయి...

నన్ను బంధించే ఇల్లు నాది కానే కాదు

నా కోసం ఎక్కడికని వస్తావు చెప్పు ?

ఎక్కడ లేదని నా ఇల్లు ?

యుగాలుగా వెతుకుతూనే ఉన్నా నాకు లేని ఇంటిని..దొరకనీ !

అందుకే..అక్కడే ఉండు !

ఎక్కడ ఉన్నావో... అక్కడ...

నీ చుట్టూ..నీ లోపల నేనున్నాను !

ఉండు ..అక్కడే మరి !