ఉత్తర దక్షిణ వాదనలు భారత్ కి శాపంగా మారుతున్నాయా ?

-డాక్టర్. బి. కేశవులు

భారతదేశం ఒక సమాఖ్య వ్యవస్థగా పనిచేస్తుంది, ఇది కేంద్రం, రాష్ట్రాల మధ్య అధికారాల సమతుల్య సంబంధాన్ని స్థాపిస్తుంది. కానీ వాస్తవంగా, దేశం యొక్క ఉత్తర మరియు దక్షిణ భాగాల మధ్య ఉన్న వ్యత్యాసాలు రాజకీయ, ఆర్థిక, సాంస్కృతిక విభిన్నతలుగా విస్తరించి, దేశీయ ఐక్యతపై ప్రశ్నలు వేస్తున్నాయి. తమిళనాడు ముఖ్యమంత్రి ఎంకె స్టాలిన్(MK నేతృత్వంలో దక్షిణ భారత రాష్ట్రాలు ప్రస్తుత ఏర్పాటును మరో 25 సంవత్సరాలు పొడిగించాలని డిమాండ్ చేయడానికి ఒక జాయింట్ యాక్షన్ కమిటీని ప్రకటిస్తూ, తమిళనాడుకు మరింత స్వయం ప్రతిపత్తిని ఇవ్వడానికి రాజ్యాంగ ఏర్పాట్లను డిమాండ్ చేయడం బాధాకరం.కానీ ఈ ప్రతిపాదనలు భారతదేశ ప్రజాస్వామ్యాన్ని మరింతగా పలచన చేస్తుంది.ఈ వ్యాసంలో ఉత్తర మరియు దక్షిణ భారత మధ్య ఉన్న భేదాలను చారిత్రక, రాజకీయ, ఆర్థిక, సాంస్కృతిక అంశాల ఆధారంగా విశ్లేషించేందుకు ప్రయత్నించబడుతుంది.

చారిత్రక విభజన

భారతదేశంలో చారిత్రక భాగస్వామ్యం, ప్రత్యేకంగా బ్రిటిష్ కాలంలో ఉత్తరభారతంలో ఉన్న పాలనా విధానాలు, దక్షిణ భారతదేశంలో వాటి నుండి ఎంత భిన్నంగా అభివృద్ధి జరిగాయో ఇది కీలక అంశం.

మొఘల్ పాలన ప్రభావం

మొఘల్, ఆ తరువాత బ్రిటిష్ పాలన అత్యధికంగా ఉత్తర భారతదేశాన్ని ప్రభావితం చేసింది. ఢిల్లీ సులతానతు, లాహోర్, ఆగ్రా వంటి కేంద్రాలు ఉత్తరభారతంలో ఉండడం వలన ఈ ప్రాంతం బ్రిటిష్ అధికారంలో కేంద్రంగా మారింది. దీంతో ఇక్కడి ప్రజల చరిత్ర, సంస్కృతి, శాసన విధానాలు, అభివృద్ధి దిశలు మితిమీరిన మార్పులు పొందాయి.

దక్షిణ భారతదేశ స్వదేశీ రాజవంశాలు

దక్షిణ భారతదేశం మాత్రం బ్రిటిష్ పాలన నుండి పెద్దగా ప్రభావితం కాలేదు. చోళులు, విజయనగర సామ్రాజ్యం వంటి స్వదేశీ రాజవంశాలు తమ స్వతంత్ర పాలనను కొనసాగించాయి. ఇక్కడి ప్రజల పాలనా విధానం, సంస్కృతులు, అభ్యాసాలు భిన్నంగా ఉండటం వల్ల, ఆ ప్రాంతంలో ఉన్న ప్రాంతీయ ఐక్యత మరింత దృఢంగా ఏర్పడింది.

మద్రాస్ ప్రెసిడెన్సీ అభివృద్ధి

బ్రిటిష్ పాలనలో మద్రాస్ ప్రెసిడెన్సీ యొక్క ప్రత్యేక అభివృద్ధి ఒక ముఖ్యమైన సందర్భం. ఇది ఉత్తర భారతదేశం నుండి పార్శ్వంలో ఉండే ఒక వేరు ప్రక్రియకు దారితీసింది. మద్రాస్ ప్రాంతం తన ప్రత్యేక వైవిధ్యమైన శాసన విధానం, పరిపాలనపరమైన దృష్టికోణం మరియు అభ్యాస మార్గాలను స్వీకరించింది.

భాష – రాజకీయ అసమానతలు

భాషా విధానాలు భారతదేశంలో అత్యంత కీలకమైన అంశంగా నిలుస్తున్నాయి. ఇందులో, ఉత్తర మరియు దక్షిణ రాష్ట్రాలు మధ్య నెలకొన్న భాషా వివాదాలు, వివిధ ఉద్యమాలు, మరియు వాటి ప్రభావం అత్యంత ప్రాధాన్యమైన అంశాలు.తమిళనాడు మరియు దక్షిణ భారతదేశం యొక్క భాషా విధానంపై ఎప్పటికప్పుడు ఆందోళనలు, ఉద్యమాలు ఉండేవి. 1965లో హిందీ వ్యతిరేక ఉద్యమం దక్షిణ రాష్ట్రాలలో ప్రధానమైన ఉద్యమంగా మారింది. ఇక్కడ భాషా వ్యతిరేకత ప్రక్షిప్తమైంది, మరియు అదే సమయంలో దక్షిణ రాష్ట్రాల ప్రజలు తమ భాష, సంస్కృతి గౌరవాన్ని పొందడానికి పోరాడారు. నేషనల్ ఎడ్యుకేషన్ పాలసీ 2020లో ప్రవేశపెట్టిన మూడు భాషల విధానం, అనేక దక్షిణ రాష్ట్రాలలో చర్చలకు దారి తీసింది. ఈ విధానం హిందీని ప్రధాన భాషగా ప్రోత్సహించే ప్రయత్నాలు దక్షిణ భారతదేశ ప్రజలలో భయాన్ని కలిగించాయి. అనేక ప్రాంతీయ పార్టీలు ఈ విధానాన్ని వ్యతిరేకించాయి, ఇది రాజకీయంగా కీలకమైన అంశం.

రాజకీయ వైఖరులు

బీజేపీ పార్టీ ఉత్తర భారతదేశంలో బలంగా ఉన్నప్పటికీ, దక్షిణ భారతదేశంలో ప్రధానమైన రాజకీయ పార్టీలు ప్రాంతీయతను ప్రతిబింబిస్తున్నాయి. డీఎంకే(DMK), వైఎస్సార్ కాంగ్రెస్(YSR Congress), ప్రస్తుతం బి ఆర్ ఎస్(BRS), జేడీఎస్(JDS) వంటి పార్టీల ఆధిపత్యం, ముఖ్యంగా 1990ల నుండి, దక్షిణ భారతదేశంలో కొనసాగుతున్నది. గవర్నర్ వ్యవహారాలు, ముఖ్యంగా తమిళనాడు, కేరళ, తెలంగాణలో, కేంద్ర మరియు రాష్ట్ర ప్రభుత్వాల మధ్య సంబంధాలను ఒక కొత్త దశలో ప్రవేశపెట్టాయి. రాష్ట్ర ప్రభుత్వాలు గవర్నర్ పై పోరాటం చేస్తూనే, కేంద్ర ప్రభుత్వంతో అసమ్మతి చూపుతున్నాయి. దక్షిణ రాష్ట్రాల ప్రాంతీయ నాయకత్వం, దేశవ్యాప్తంగా దానికి కలిగే ప్రాధాన్యత, రాజ్యసభలో ఏమైనా చర్చలు, ఓటింగ్ సంబంధిత నడవడికలపై చాలా ప్రాముఖ్యం ఉంది.

ఆర్థిక అసమానతలు

దక్షిణ భారతదేశం కేంద్ర ప్రభుత్వానికి అధిక జీఎస్టీ ఆదాయం అందించినప్పటికీ, తిరిగి వచ్చే నిధులు కంటే ఎక్కువగా పన్నులు చెల్లించే వారు. 2024లో కర్ణాటక రాష్ట్రం రూ. 1.43లక్షల కోట్ల జీఎస్టీ చెల్లించింది, కానీ అక్కడి ప్రజలు తిరిగి అంగీకరించిన నిధులు తక్కువ. దక్షిణ భారతదేశం యొక్క జీఎస్టీ ఆదాయం, సమానమైన అభివృద్ధి మార్గాలు సృష్టించే అంశంలో దూరంగా ఉంది. గతంలోనే తెలంగాణ, తమిళనాడు, కేరళ ముఖ్యమంత్రులు తమ అసంతృప్తిని వెలిబుచ్చారు, దీని ద్వారా ఈ అసమానతలు పెరిగాయని ఆరోపించారు కూడ.

విద్య, మీడియా డామినేషన్

దక్షిణ భారత రాష్ట్రాలు విద్యారంగంలో గణనీయమైన పురోగతిని సాధించాయి. కేరళలో అక్షరాస్యత శాతం 96%గా ఉంది, మరియు తమిళనాడు లో ప్రభుత్వ పాఠశాలలు ఉత్తమ శ్రేణిలో ఉన్నాయి. కానీ కేంద్ర విద్యా విధానం, సమగ్ర శ్రేణి పరిజ్ఞానాన్ని ఇవ్వటంలో విఫలమైందని విమర్శలు ఉన్నాయి. జాతీయ టెలివిజన్ ఛానెల్స్, పత్రికలు, వార్తా సంస్థలు దక్షిణ భారత రాష్ట్రాల విషయాలను సరైనదిగా ప్రతిబింబించడంలో విఫలమవుతున్నాయి.

సాంస్కృతిక స్వభావం

బాలీవుడ్ సినిమాలు, ఉత్తర భారతీయ చలనచిత్ర పరిశ్రమకు చెందినవి, దక్షిణ భారతదేశం యొక్క సంస్కృతి, జీవితశైలి సరైన దిశలో ప్రతిబింబించడంలో విఫలమవుతాయి. అయితే, దక్షిణ భారత సినిమాలు, ఆర్ ఆర్ ఆర్ (RRR), కాంతార (Kantara), జై భీం (Jai Bheem ) వంటి సినిమాలు జాతీయ స్థాయిలో పెద్ద గుర్తింపును పొందడం సూచనాత్మకంగా ఉంటుంది. దక్షిణ భారతదేశం యొక్క సాంస్కృతిక సంపద, కళలు, సంగీతం, నృత్యం మరియు ఇతర పాండిత్యాలు ప్రధానమైన ప్రశంసలకు ఎప్పటికప్పుడు లోబడుతున్నాయి. అయితే, దేశవ్యాప్తంగా వీటి నిజమైన గుర్తింపు కుదరడం లేదు.

మార్గదర్శకత

ఉత్తర–దక్షిణ విభిన్నతలను విభజనగా కాక, పరస్పర పూరకంగా అభివృద్ధి చేసుకోవాల్సిన అవసరం ఉంది. సమాఖ్య వ్యవస్థలో కేంద్ర పాలన నైపుణ్యంగా, సమతుల్యంగా ఉండాలి – నిధుల పంపిణీ, భాషా విధానాల్లో కేంద్రం అన్ని రాష్ట్రాల భావాలను పరిగణించాలి.ప్రత్యేక రాష్ట్ర సమావేశాలు (Southern Chief Ministers’ Conclave) ద్వారా ప్రాంతీయ అభిప్రాయాలను దేశవ్యాప్తంగా వినిపించాలి.

ప్రతినిధిత్వ సమతౌల్యం – రాజ్యసభ, ప్లానింగ్ బాడీస్ వంటి కేంద్ర సంస్థల్లో దక్షిణ రాష్ట్రాలకు సరిపడిన స్థానం ఉండాలి. విద్య, మాధ్యమాల్లో ప్రాంతీయతకు ప్రాధాన్యం – NCERT పాఠ్యపుస్తకాలలో దక్షిణ భారత చరిత్ర, సంస్కృతి ప్రాధాన్యం పెరగాలి.

భారతదేశం భిన్న సమ్మేళనమే అయినా, ఈ భిన్నసమ్మేళనాల మధ్య సమన్వయం లేకపోతే అది జాతీయ ఐక్యతపై ప్రభావం చూపుతుంది. ఒకే దేశంలో రెండు దిశలుగా మారుతున్న అభివృద్ధి, రాజకీయ వైఖరులు, సంస్కృతులు – ఇవి చర్చకు అంశాలుగా మారుతున్నాయి. కానీ పౌరులు, రాజకీయ నాయకులు, మాధ్యమాలు కలిసి వ్యవస్థను సమతౌల్యంగా తీర్చిదిద్దితే, భారత సమాఖ్య వ్యవస్థ మరింత బలోపేతమవుతుంది. యువ జనాభా ఉన్న ఉత్తరాది రాష్ట్రాలు, అందరికీ ప్రయోజనం చేకూర్చే విధంగా మరింత పారిశ్రామికంగా, సామాజికంగా అభివృద్ధి చెందిన దక్షిణాది రాష్ట్రాలకు కార్మికులను అందించగలవు. అట్లే ఐటీ అభివృద్ధి, ఇతర పారిశ్రామిక రంగాల అభివృద్ధిని ఉత్తరాదికి అందించాలి. అదే భవిష్యత్ దేశ ఫెడరల్ స్ఫూర్తికి సమగ్రతకి, ఐక్యతకు ఈనాటి అవసరం భిన్నత్వంలో ఏకత్వంగా మసులు కోవడమేనన్న నగ్న సత్యాన్ని మర్చిపోవద్దు.