రాజేంద్రప్రసాద్ ‘ష‌ష్టిపూర్తి’ రివ్యూ

ఈ మధ్యకాలంలో పెద్దగా స్టార్ కాస్టింగ్ లేకపోయినా పూర్తిగా అచ్చమైన తెలుగు టైటిల్‌తో వచ్చిన ఈ చిత్రం చాలా మంది దృష్టిని తనవైపు తిప్పుకోగలిగింది. అలాగే ఈ సినిమాకు ఇళయరాజా సంగీతం ఇవ్వటం, దాదాపు నాలుగు దశాబ్దాల తర్వాత ‘లేడీస్ టైలర్’ జంట (రాజేంద్రప్రసాద్ & అర్చన) కలిసి నటించటంతో నోస్టాల్జియా స్పార్క్ లా మారి ఈ చిన్న ప్రాజెక్టుకు పెద్దగానే హైప్ తెచ్చాయి. మరి ఆ హైప్ కు తగ్గట్లు సినిమా ఉందా, ‘శష్టిపూర్తి’ — ఓ ప్రశాంతమైన శబ్దంలా, కాలంతో కలిసిపోయే కథలా మారిందా? లేక కాలం దాటి వచ్చిన ఓ మినిమలిస్టిక్ ప్రయోగంగా నిలిచిపోయిందా?

స్టోరీ లైన్

శ్రీరామ్‌ (రూపేష్‌) నీతి, నిజాయితీలకు కేరాఫ్ ఎడ్రస్ గా ఉన్న ప్రభుత్వ న్యాయవాది. దాంతో అతన్ని తట్టుకోలేకు చాలా మంది దూరం పెట్టేస్తారు. అయినా అతను ఎక్కడా తొణకడు..బెణకడు. తన తల్లి (అర్చన)కు ఇచ్చిన మాట ప్రకారం ముందుకు వెళ్తూంటాడు. అయితే అతని జీవితంలోకి జానకి (ఆకాంక్ష సింగ్ ) వస్తుంది. పరిచయం ,ప్రేమగా మారి ముందుకు వెళ్దామనుకుంటే కొన్ని కండీషన్స్ పెడుతుంది. అందులో ప్రధానమైనది నీతి, నిజాయితీలతో బ్రతకటం కన్నా లౌక్యంగా ఉండాలి, డబ్బు సంపాదించాలి, జీవితంలో గెలవాలి అని.

ఆమె ప్రేమ కోసం తను నమ్మిన సిద్దాతాలు వదిలేస్తాడు కానీ తననే నమ్మిన తల్లిని వదలలేడు కదా. అవినీతి లాయిర్ గా మారతాడు కానీ ఆత్మను చంపుకోలేడు కదా. తల్లికి ఎక్కడ తెలుస్తుందో అని భయపడుతూంటాడు. చివరకు ఇలా అవినీతి ప్రయాణం అతన్ని ఏ ఒడ్డుకు చేర్చింది, చివరకు అతను ఏమయ్యాడు, జానకి అలాంటి కండీషన్ పెట్టడానికి ప్రత్యేకమైన కారణం ఉందా, ఈ కథలో దివాకర్‌ (రాజేంద్ర ప్రసాద్) పాత్ర ఏమిటి, షష్టిపూర్తికి ఈ కథకు ఎలా ముడివేసారో తెలియాలంటే సినిమా చూడాల్సిందే.

విశ్లేషణ

ఈ సినిమా టైటిల్ ‘షష్టిపూర్తి’ చూసి ఎమోషనల్ గా ఏదో ఊహించుకుంటే అది మన తప్పే. కేవలం "టైటిల్ జస్టిఫికేషన్" కోసం అన్నట్లు సినిమా చివర్లో తల్లిదండ్రుల శుభాకాంక్ష వేడుకగా వచ్చి మాయమవుతుంది. అలాగే కథకు మూలమైన హీరోయిన్ పెట్టే షరతుకి వెనుక బలమైన భావోద్వేగం, ఇంటెన్స్ మోటివేషన్ ఉన్నట్లైతే ఆ స్క్రీన్‌ప్లే ఫెరఫెక్ట్ గా నడిచేది. కానీ ఇక్కడ అందుకు బదులుగా ఢైలాగులతో ప్రీ-లవ్ డిబేట్ మాత్రమే ఉంది. దాంతో ఎమోషనల్ లాజిక్ తో లాక్ పడలేదు. దాంతో ఇది ‘కొత్త కాన్సెప్ట్’ లాగా కాకుండా, ‘కన్వినియెంట్ ట్విస్ట్’ లాగా అనిపిస్తుంది.

అన్నిటికన్నా ప్రధానంగా Consistency is the soul of a character arc." – Robert McKee అని చెప్పినట్లు హీరోకి నీతి నిజాయతీ మీద నమ్మకం ఉందని చూపించకుండా, హీరోయిన్ కోసం అబద్ధాలు చెప్పడం ప్రారంభించటం, అతని క్యారెక్టర్‌ను మార్పు లేకుండా మార్చినట్టే. ఎటువంటి Inner Conflict లేకుండా, హీరో క్యారెక్టర్ మార్పు రావటం చాలా ప్యాసివ్‌గా అనిపిస్తుంది.

రాజేంద్ర ప్రసాద్, అర్చనల ఫ్లాష్‌బ్యాక్ కూడా స్ట్రాంగ్ గా లేదు. అలాగే ఫస్టాఫ్ లో కథకు ఏమి కావాలనే స్పష్టత లేదు. దాంతో చివర్లో ‘ఎమోషనల్ సెటిల్మెంట్’ అయినట్టు ఫీల్ రాలేదు. స్క్రీన్‌ప్లేలో clarity, consistency, and character depth చాలా అవసరం. లేకపోతే, ఎంత గొప్ప కాన్సెప్ట్ ఉన్నా.. చివరికి అది వృథా కావాల్సిందే.

నటీనటుల్లో ..

రాజేంద్ర ప్రసాద్ ముఖ కవళికలే ఒక ఎమోషన్ అది మరోసారి రుజువైంది. అర్చన నటన ప్రశంసించకుండా ఉండలేం. ఆమె పాత్రలో ఉన్న dignity & restraint ఫ్లాష్‌బ్యాక్‌ సీన్లను కొంతవరకు నిలబెట్టాయి. కానీ అదే ఫ్లాష్‌బ్యాక్‌లో వీరిద్దరినీ యంగ్ పెయిర్ గా చూడాలంటే మాత్రం ఊపిరాడదు.

రూపేశ్ పాత్రలో చాలా షేడ్స్ ఉన్నాయి. అయితే బాడీ లాంగ్వేజ్‌లో కొన్నిసార్లు అదో నాటకీయత కనిపిస్తుంది. నటనా? ఏమో తెలియదు. ఆకాంక్ష సింగ్ కమ్‌బ్యాక్ decent. మిగిలిన నటీనటులందరూ తమ పాత్రలకే న్యాయం చేశారు.

టెక్నికల్ టాలెంట్ మీద విమర్శలేమీ అవసరం లేదు. సినిమాటోగ్రఫీ సౌకర్యంగా ఉంది, ఇళయరాజా మ్యూజిక్ అద్బుతం అని చెప్పలేం కానీ డిస్ట్రబ్ చేయదు. ఎడిటింగ్ స్టేబుల్ – కానీ ఎమోషనల్ హైపాయింట్ల దగ్గర అవసరమైన ఉత్కంఠ తెచ్చే విధంగా పనితనం కనిపించదు.

Final Thoughts:

ఈ సినిమా కథలో బలమైన కాన్సెప్ట్ ఉంది – నిజాయతీ వర్సెస్ అబద్ధం అనే థీమ్‌. కానీ స్క్రీన్‌ప్లే దానికి బలాన్ని ఇవ్వలేదు. టోన్‌లో consistency లేదు. చాలా సన్నివేశాలు setup without payoff అనిపిస్తాయి. క్యారెక్టర్లు “say” too much but “feel” too little అన్నట్లు బిహేవ్ చేసాయి.

చూడచ్చా

రాజేంద్రప్రసాద్ అభిమానులు ఎక్కువ ఎక్సపెక్ట్ చేయకుండా ఓ లుక్కేయచ్చు. అలాగే ఫ్యామిలీ ఎమోషన్స్ ఇష్టపడేవారు కూడా చూడచ్చు.