భిక్షుకి !

నీ లోంచి కొన్ని వందల పాత్రల్ని తీసేస్తే..

నువ్వొక ఖాళీ మాత్రమే!

నీకు నువ్వే కనిపించనంత..

నీకు నువ్వే దక్కనంత .

ఎంతోమందికి దొరికిన నువ్వు..

ఈ లోకమంతా అన్వేషించినా దొరకవు నీకు నువ్వు!

నీ దేహంలోకి.. కణం కణం లోకి

ప్రవహించినా ఉండవు చూడు ఎక్కడా.

అప్పటికే..నువ్వు

నిన్ను నీలో వెతుక్కోవాలనిపించేంత..

ఖాళీ అయిపోతావు!

నీవి కాని పాత్రలు పోషించి..పోషించీ

నీవి కానీ నవ్వులు నవ్వీ.. నవ్వీ

నీకోసం కానీ కన్నీళ్లు కార్చి.. కార్చీ,

నిన్ను ఈ జీవితం చిత్తు కాగితంలా నలిపేసాక

ఇక మిగిలింది ఏముంది చెప్పు?

అసలు కొంత ఖాళీ దొరికాక

నిన్ను దొరకబుచ్చుకుని

నీకు నిన్నే అర్పించుకోవాలనుకుంటావు.

నిన్ను నువ్వే ప్రేమించుకోవాలనుకుంటావు.

తెగిన కొన్ని రాగాలనో

అసంపూర్ణమైన ప్రేమలేఖ లనో

దోసిట పట్టి,నీ వాకిట నువ్వే ...

నీకు నువ్వే తలుపులు తీసేదాక

అలా నిలబడి ఉండిపోవాలనుకుంటావు.

*

విను..నువ్వు పాడాల్సిన రాగాలు

నీలోనే ఎక్కడో కుప్ప పడి ఉంటాయి .

నువ్వు వేయాల్సిన బొమ్మ

నీలోనే ఎక్కడో వేళ్ళు దొరక్క

అదృశ్యంగా ఉండిపోతుంది.

నువ్వు రాయాల్సిన కవిత

ఒకటి నీ లోనే తప్పిపోయిన

పదాలను వెతుక్కుంటూ

వెక్కిళ్లు పడుతూ ఉంటుంది.

రాత్రింబవళ్లూ అలా..

నీలో ఉండీ లేని వాటిని ..

నీ లోపలి సముద్రంలో చెయ్యి ముంచి

వెతుక్కుంటూ ...వెతుక్కుంటూ

అలిసిపోతావు ఆఖరికి.

సముద్రం అంతు చూస్తావు కానీ

నీకు నువ్వే దొరకవు !

అందరినీ వదిలించుకోలేక...

అన్నిటినీ.. నిన్నూ వెతుక్కోలేక..

పూర్తిగా అలిసిపోతావు.

నిన్ను నువ్వు ఎన్నింటినుంచో

ఖాళీ చేసుకునే లోపల ..

పాట దొరక్క...

మాట అందక

నువ్వే ఖాళీ అయిపోతుంటావు!

అప్పుడిక నిలుచుంటావు

పాడటాన్ని మరిచిపోయిన గొంతేసుకుని..

నవ్వటాన్ని అదిమేసుకున్న మొఖాన్నేసుకుని..

ముద్దు పెట్టటాన్ని

ఆపేసుకున్న పెదాలనేసుకుని..

నీ కలల్ని మూసేసిన కళ్ళేసుకుని..

నీ ముందు నువ్వే ఒక భిక్షా పాత్రతో..

నిన్ను నువ్వే బ్రతిమిలాడుకుంటూ..

నీ ఇంట్లోని నిలువెత్తు అద్దంలో

నిన్ను నువ్వు పేలవంగా..

దుఃఖితగా కనుక్కుంటావు.

పట్టుకుంటావు చూడు నిన్ను నువ్వు భిక్షుకిగా !

అప్పుడిక ఎవరో ఒకరు

నీ భిక్షా పాత్రలో

నీ దగ్గరలేని రాగాన్ని పడేసి పోతారు!

నిన్నొక పాటని చేసి అదృశ్యమైపోతారు.

పాటని నువ్వు సాధన చేసేలోగా..

మళ్ళీ నిన్ను నువ్వు కోల్పోతావు

ఒక్క పాటతో మిగిలి..

మిగతా అంతా ఖాళీ అయిపోతావు!