మహానంది నుంచి అహోబిలం... నల్లమల యాత్ర

మహానందిలో నల్ల,తెల్ల నందీశ్వరులుఅహోబిలంకు కొంచెం ధైర్యం, కొంచెం అనుమానంతోనే బయలుదేరాను. ఎక్కగలనా? లేదా? పడి కాళ్లు చేతులు విరకొట్టుకుంటే మళ్లీ యాత్రలకు వెళ్ళలేనన్న భయం ఉంది. కొండలు గుట్టలు ఎక్కిన అలవాటు ఉంది. ఐజ్వాల్ పీక్ హైట్ ఎక్కిన ధైర్యం ఉంది. పకృతి అంటే ఇష్టం ఉంది. అక్కడి ప్రజల గురించి తెలుసుకోవాలని ఆసక్తి ఉంది. వీటన్నిటి ముందు ఆ భయం ఎగిరిపోయింది. గుంటూరు ట్రిక్కింగ్ కింగ్స్ బాధ్యుడు పుల్లారావుగారు కూడా ఇవే అనుమానాలు వ్యక్తం చేశారు. ఆరోగ్యం గురించి షుగర్ గురించి అడిగారు. ఏమైంది ఎక్కగలిపితే ఎక్కుతా? లేనప్పుడు ఆగిపోతా అన్నాను. అయినా సిక్స్టీ ప్లస్ లాగా ఉండను అన్నాను. సరే రమ్మన్నారు.

 గుంటూరులో 23..8..24న 11 గంటలకు ట్రైన్ ఎక్కాం. బండి ఆగుతూ, వేగంఅందుకుంటూ దిగుమెట్టకు వెళ్ళాం. ఆ చీకటిలో దిగుమెట్ట దాటిన తర్వాత సొరంగం నుండి వెళుతుంది రైలుబండి. టన్నెల్ టన్నల్ అంటు ఆస్వాదించాం. మాలో ఎవరో అద్భుతమైన ఫోటో తీశారు. ఇక్కడ నుండి నల్లమల్ల, ఆస్వాదించడం రెండు ప్రారంభమైనాయి. రైలు దిగిన దగ్గర నుండి వ్యానులోకి ఎక్కేదాకా అందరిని పరిశీస్తూ, వాళ్ళ చతుర్లను, దారంతా తెలతెలవారుతున్న ప్రకృతి సౌందర్యాన్ని టీవీ యాడ్ లాగ తల బయటపెట్టి ఆస్వాదిస్తున్న. 

అప్పుడు అయ్యో! ఇన్ని రోజుల నుంచి ఈ గుండాల కోసమే కదా! చూడాలనుకున్నదని చాలా నీరసపడ్డాను. ప్రధాన గుడిలో ప్రవేశించగానే (స్నానాలు చేస్తూ, బట్టలు జాడిస్తూ ఉన్న రెండు కోనేరులు చూసి అమ్మో! ఈ కోనేరులో చేయకపోవడమే మంచిదనుకున్నాం.) ఎడమవైపు బ్రహ్మగుండం కుడివైపు విష్ణుగుండాలు ఉన్నాయి ఇంకొద్దిగా లోపలికి వెళితే, రుద్రగుండం ఇంకొంచెం లోతుగా ఉంది. మళ్లీ లోపలికి వెళ్లి గుండాల్లో కాళ్లు పెట్టి, పరిశీలించి నీరు ప్రవహిస్తున్నట్లుగా, ఆ నీటిలో వేసిన నాణేలు స్పష్టంగా కనిపించడం చూసి, నీటిలో మునగనందుకు మరీ బాధపడ్డాను. మా వజ్రేస్వరి  ఫోన్ చేసి కోనేరు ఎలా ఉందని అడిగినా బాగాలేదు రూమ్ లోనే స్నానాలు చేసి రండని చెప్పాను. ఇలా చెప్పినందుకు బయటికి వచ్చిన తర్వాత, వాటి గురించి నాకు తెలియదని సారీ చెప్పాను. ఈ గుండాల గురించి ఎందుకు ఇంత విపులంగా చెప్తున్నానంటే మరొకరు వాటి గురించి తెలుసుకుంటారని.

ఈ రెండు గుండాలు దూర దూరంగా ఉండటంతో గుడి ఎంట్రన్స్ లో కుడి మగవారికి ఎడమ ఆడవారికి ఏర్పాటు చేశారు. చిన్నగానే ఉన్నవి. బట్టలవి మార్చుకోవడానికి ఏర్పాట్లు ఉన్నాయి. కాకపోతే మన వారికి శుభ్రంగా ఉంచడం కన్నా బట్టలు జాడించడం ముఖ్యం అనుకుంటారు. అయితే ఈ నీళ్లు స్టాగ్నెట్ కాకుండా ప్రవహిస్తూ ఉన్నాయి. కనుక శుభ్రంగా తేటగా ఉన్నాయి. పురాతన గుండాలు ఎక్కడున్నాయని ఎంక్వయిరీ మొదలు పెట్టాను. (మొత్తం ఐదు గుండాలు ఉండెవంట.) గుడి బయట ఉన్నాయన్నారు "కాళీప్రసాద్ ను" తోడు తీసుకుని గుడి ప్రహరీ చుట్టూ ఎంక్వయిరీ చేస్తూ బ్రహ్మ విష్ణుగుండాలను చూసాము. ఆ నీళ్లు, చుట్టూ వాతావరణం చాలా మురికిగా ఉంది. బాటిల్స్ చెత్తతో ఉన్నాయి. ఇవి పురాతన గుండాలు. అడుగు అడుగున నిర్లక్ష్యమే కనిపిస్తుంది. 

నల్లమల్ల కొండల్లో పకృతి సౌందర్యంలో వెలిసిన శైవ క్షేత్రం ఇది. ఆలయం చుట్టూ 9 నదులు ఉన్నాయి. రెండు మహానందిలోనే ఉన్నాయి. గుడిలో ఉన్న నంది క్రింద నుంచే ఊరుతున్న వూటలు ప్రవహించి మహానంది పొలాలన్నిటిని సస్యశ్యామలం చేస్తున్నాయి. గుడి చరిత్ర, నిజ నిజాలు జోలికి పోను. ఇక్కడ శివలింగం, భూమికి మూరేడు ఎత్తున, కుడివైపున ఆవుగిట్ట లాగా తొక్కినట్లు కనిపిస్తుంది. పురాతన ఆలయం. ఈ ఆలయాన్ని చాణక్యరాజులు ఏడో శతాబ్దంలో నిర్మించారట. శిల్పాలను రససిద్ధుడనే శిల్పి చెక్కినట్లుగా ఆధారాలను బట్టి తెలుస్తుంది.

 కోదండ రామస్వామి, అభయ ఆంజనేయ స్వామి, శనీశ్వరుడు పూజలకు వివిధ రేట్లు ఉన్నాయి. గోపూజ..150రు. 1950..53 ప్రాంతంలో గుడి చుట్టూ ప్రధాన నిర్మాణాలు జరిగాయట. అయితే గుడిలో భక్తి కన్న అశ్రద్ధ, నిర్లక్ష్యం, డిమాండింగు స్పష్టంగా ఫ్యూన్ నించి పూజారి వరకు కనిపిస్తున్నది. భక్తి కన్న పూజల పేరుతో భక్తులను దండుకోవడం కనిపిస్తున్నది. ఇవి చిన్నచిన్న లోపాలుగానే చూడాలి. ఈ లోపాలకన్నా అద్భుతమైన పకృతి సౌందర్యం ఎటు చూచినా.

తెలతెలవారకట్ల ఈ పకృతి సౌందర్య ప్రేమలో పడిపోయాను. చుట్టూ ఆకుపచ్చటి కొండలు, లేలేత ముబ్బులు, ఆ మబ్బుల్లో నుంచి తొంగి చూస్తున్న బాల సూర్యుడు. మహానంది నుండి దారంతా పచ్చటి వరచేలు. వాటి నుండి వచ్చే చల్లటి పైరగాలి. మా దగ్గర మహానంది అరటి పండ్లు అంటూ అమ్ముతారు. అరటి తోటలు ఎలా ఉంటాయో చూద్దామని వ్యాన్ కిటికీలోనుంచి కనుచూపుమేరా కళ్లింత చేసుకుని కరువు తీరా చూస్తున్నాను. తోటలు పెద్దగా కనిపించలేదు. కానీ లేత పచ్చటి లేత వరిచేలు అంత మంటూ లేకుండా కనుచూపుమేరా కనిపించాయి. పంటకాలవులు కనిపించకుండా ఈ పొలాలు ఎంత పచ్చగా ఉన్నాయొనని బాగ ఆశ్చర్యం వేసింది.

 అఖిల్, సృజన, మహేష్ లు వర్షం పడి మొకాటి లోతు బురద గుంటలలో ఇరుకైన అడవి మార్గాన జీబ్ లో ఎనిమిది కి.మీ. పొడవునా ఎంత అడ్వెంచర్ చేశారు. ఎంత అల్లరి చేశారు. వాళ్లతో పాటు మిగిలిన మేము కూడా. వాళ్ళ అడ్వెంచర్స్ ను ఆనందాన్ని మేము అనుభవించాం. చెప్పాలంటే ఇది నిజమైన అడ్వెంచర్. అల్లరే కాదు దానికి మించి బాధ్యతగాను ఉన్నారు. మా పుల్లారావు గారు అయితే చాలా ప్రశాంతంగా అడవి క్లినరగా (కనబడిన కాగితాన్ని బాటిల్స్ ను బ్యాగులో వేసుకుంటూ) హెల్పర్ గా (బయట వాళ్లకు కూడా మంచినీళ్లు పెయిన్ బాంబ్స్ ఇస్తూ) ఉన్నాడో! కోపం వచ్చినప్పుడు ఉగ్రనరసింహుడు లాగా కేకలు వేశాడు. టీం పట్ల చాలా బాధ్యతగా ఉన్నాడు. ఒక్క మాట అని ఇంతనా?

 గుడి వెనక 66 స్తంభాల కాలక్షేపమఠం చుట్టూ గ్రిల్స్ తో చాలాపెద్దగా ఉంది. అహోబిలం మొదటి పీఠాధిపతి అయిన "ఆదివన్ శతగోపన్" భక్తులతో కాలక్షేపం చేసిన పెద్ద మండపం. నిరుపయోగంగా ఉంది. దీన్ని శుభ్రపరిచి ఉపయోగిస్తే భక్తులకు చాలా ఉపయోగపడుతుంది.

 మధ్యలో ఉన్న నాలుగు స్తంభాల మీద గుమ్మటం లాగా ఉన్న పైకప్పులో శిల్ప సంపదను చూసి ఆనందించాల్సిందే. గుడి లోపల అంతా నీట్ గా ఉంది. కాని గుడి వెనక, గుడి ముందు, గుడి పక్కన అంతా అశ్రద్ధ, నిర్లక్ష్యం, అశుభ్రత. ఇది కాపాడుకోవాల్సిన చారిత్రిక శిల్ప సంపద. గుడికి కొద్దిగా క్రింద రెండు సత్రాలు, బ్రాహ్మణ వైశ్య ఉచిత భోజనాలు, పక్కన హోటల్, కూల్డ్రింక్స్ వాటర్ బాటిల్స్ చిరుతిళ్లు అమ్మే షాప్. ఆ ఉచిత భోజనాలే లేకపోతే ఆ కొండల్లో ఇంకెంత ఇబ్బందులు పడాల్సి వచ్చేదో! ఆ హోటలు ఇంకెంత బిజినెస్ లో ఉండేదో? ఉచిత భోజనాలలో ఇంకొంచెం శ్రద్ధ, ప్రేమ ఉంటే బాగుండేదనుకున్నాము.

ఎక్కలేనివారు నాలుగు వేల రూ.తో మాలోల నరసింహ ఆలయం వరకు సవారిలో వేళ్ళ తారు. సవారికుర్చీ, కట్టెలు, తాళ్లు చెన్నై నుంచి తెప్పిస్తారట. 7000 అవుతుందట. మూడు సంవత్సరాల వరకు పనిచేస్తాయట, రోజుకు ఒకటి, బాగా రద్దీగా ఉంటే రెండు సవారీలు చేస్తామని సవారీ విజయ్ చెప్పాడు. నలుగురు మనుషులు సవారిని మోస్తారు.

 అడివి ఎంత అందంగా ఉందో, నడిచే దారంతా వాటర్, కూల్ డ్రింక్ బాటిల్స్, చిరుతిళ్ళ కవర్లు మస్తుగా ఉన్నాయి. ఇవి కొండపై భూమిలో కలవవు. వర్షాలకు కొట్టుకొచ్చి నీళ్లలో కలుస్తాయి. చెన్నైలో ఓ పార్కులో చిరుతిళ్ళ ప్యాకెట్లు కట్ చేసి న్యూస్ పేపర్లో ప్యాక్ చేసి ఇస్తున్నారు. వాటర్ బాటిల్స్ గేట్లోనే తీసేసుకుంటున్నారు. ఇలా చేయగలిగితే అహోబిల కొండలన్నీ అతి సుందరంగా ఉండవా? ఇది చాలా చిన్న పని. బోర్డులు, కొంతమంది ఉద్యోగులు ఉంటే. మా లీడర్ స్టీల్ వాటర్ బాటిల్స్ తీసుకురండని మరిమరి చెప్పాడు.

సైనిక విన్యాసాలు, నాట్య భంగిమలు, పొగలు చిమ్ముతున్న డ్రాగన్లు మీద స్వారీ, ఏనుగులు, తీగలు,లథలు, 9 నారసింహ రూపాలు, (గుడిలో కన్నా స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి) వాత్యాయన కామ సూత్రాలు గుర్తుతెచ్చే శృంగార శిల్పాలతో పాటు (మంటపము వెలుపల అడుగుభాగమున చిన్నవిగా ఉండటం వలన ప్రత్యేకమైన రంగులు వేశారు. చిన్న శిల్పాలు చూపరులు, పరిశీలనగా చూడరనేమోనని?కావచ్చు.) విసర్జన తరువాత శుభ్రపరుచుకునే శిల్పాలు కూడా ఉన్నాయి. ఈ శిల్పాలు చూస్తున్నప్పుడు "తాపీ ధర్మారావు గారి దేవాలయాలపై బూతు బొమ్మలు గుర్తొచ్చింది" దీనిని బూతుగా చూడొద్దు. సైన్స్ చెప్పడమే శిల్పుల ఉద్దేశం అనుకుంటాను.ప్రతి స్టంభoలొ కొద్దిగా ఖాళీఉన్న దాని మీద చెవి ఆనించి,వేలితో తడితే సంగీత శబ్దాలు వినిపించాయి. ఎ టెక్నాలజీ, గ్రాఫిక్స్ లేని కాలంలో అంతటి శిల్పం చెక్కడము మామూలు విషయం కాదు. శిల్పుల నైపుణ్యానికి సజీవ రూపాలు. గుడి కూడా విశాలంగా, ప్రశాంతంగా నిశ్శబ్దంగా చుట్టూ ఎత్తైన ప్రాకారంతో ఉంది. ఈ గుడిని చూడడానికైనా అహోబిలం వేళ్ళాల్సిందే.

మా అమ్మ రాజుల సొమ్ము రాళ్లపాలు అనేది. మాకు కొద్దిగా జ్ఞానం వచ్చిన తర్వాత రాజుల సొమ్ము కాదు, ప్రజల సొమ్ము. ప్రజల సొమ్ము రాళ్లపాలు అనేవాళ్ళం. జరిగిపోయిన సొమ్ము ఆనాటి ప్రజలలో కొంతమందికి భృతిని, ఆనాటి ఈనాటి ప్రజలకు విజ్ఞాన వినోదాన్ని, చరిత్రకు ఆధారాలను ఇస్తున్నాయి. గుళ్ళల్లో ఉన్న శాసనాలు, శిల్పాలు వలన చరిత్రలో కొంత భాగం లభిస్తుంది.

ఈ శిల్ప సంపదను రక్షిస్తూ ప్రచారం చేస్తే ముందు తరాల వారికి ఆహ్లాదకరమైన ప్రకృతి, శిల్ప సంపదను అందించగలము. ఈ రకంగా ఎవరు ఆలోచించాలి? ఎవరు బాధ్యత తీసుకోవాలి? మనిషి ప్రకృతిలో భాగమే. ప్రకృతి లేనిదే మనిషి లేడు. ఎవరికి వారే ఈ ప్రశ్నలు వేసుకుని ప్రకృతి, శిల్ప సంపదను కాపాడుకుందాం. ప్రకృతిని విధ్వంసం చేసుకుంటూ వెళితే భవిష్యత్తులో (ఇప్పుడు నీళ్లను కొనుక్కున్నట్లు) ఆక్సిజన్ కూడా కొనుక్కోవాల్సి వస్తుందేమో?