అమెరికాలో డెత్ వ్యాలీ పర్యటన

అమెరికాలోని ఐదు పెద్ద నేషనల్ పార్కులలో డెత్ వ్యాలీ ఒకటి. ఇది కాలిఫోర్నియా రాష్ట్రంలోని లోన్ పైన్ సిటీకి సమీపంలో 13650 కి మీ విస్తరించి ఉన్నది. 1920లో రిసార్టుల నిర్మాణం జరిగాక 1933లో ఫిబ్రవరి పదకొండో తేదీన నేషనల్ మాన్యుమెంటుగా ప్రభుత్వం గుర్తించింది. 1994 అక్టోబర్ 31 వ తేదీన నేషనల్ పార్కుగా రూపాంతరం చెందింది.

1849 లో కొంత మంది ఒక బృందంగా ఏర్పడి బంగారం, వెండి గనుల తవ్వకానికి ఇక్కడికి వచ్చారట. అప్పుడు వాళ్లు అక్కడ నివసించిన ఆనవాళ్లు అక్కడ ఉన్నాయి. అందులో ఒక వ్యక్తి చని పోయాడు. బోరాక్స్ అనే ముడి పదార్థం ఎక్కువగా దొరికింది. ముందు రెండు గుర్రాలు, వాటి వెనుక పద్దెనిమిది కంచర గాడిదలతో ఒక వాహనం రూపొందించి దొరికిన బోరాక్స్ ను లోయ వెలుపలకు కూడా రవాణా చేశారట. తరువాత కాలంలో 20 మ్యూల్ టీమ్ (Mule Team) గా ఆ లోయకు చాలా ప్రచారం వచ్చింది.

 మళ్లీ ఉదయమే బయలుదేరి మేము డాంటే వ్యూ పాయింట్ కు చేరుకున్నాము. సముద్ర మట్టానికి ఐదు వేల నాలుగు వందల నలభై అయిదు అడుగుల ఎత్తు నుంచి సముద్ర మట్టానికి రెండు వందల అడుగున ఉన్న చూసే ప్రదేశం. కారు పార్కింగ్ నుంచి అర మైలు హైకింగ్ చేసి పైకి చేరుకున్నాము. శివ మాధురి ఎప్పటి లాగానే వాళ్ల కెమెరాలకు పనిచెప్పడంలో నిమగ్నమయ్యారు. చుట్టూ కొండలు మధ్యలో లోయ . ... లోయలో అక్కడక్కడా తెల్లగా మెరిస్తోంది. అది మంచు అని నేను భ్రమపడ్డాను. కాదని తరువాత తెలిసింది. తనివి తీరా ఆ ప్రకృతి అందాలను వీక్షించి వెనుదిరిగాము. అక్కడి నుంచి గోల్డ్ కెనియాన్ కు చేరుకున్నాము. దాదాపు మూడు మైళ్లు ట్రెక్కింగ్. బంగారు రంగులో మెరిసిపోతున్న ఆ కొండల మధ్యలో నడుస్తూ ..... మధ్యలో ఫోటోలు తీసుకుంటూ ముందుకు సాగాము. కొన్ని ప్రకృతి దృశ్యాలను అక్షరాలలోగాని కెమెరాలోగానీ బంధించడం సాధ్యం పడదు. ఆకలి గుర్తుకు రానంత తన్మయత్వం లో మునిగిపోయాను.

 మరుసటి ఉదయమే వెళ్లి ఆ అందమైన కొండలలో సూర్యోదయాన్ని చూసాము. అద్భుతం ..... ఒకవైపు మైనస్ డిగ్రీలలో చలి మరోవైపు నుంని లేలేత రవి కిరణాల వెచ్చదనం ..... ఎంత చూసినా తనివి తీరని ప్రకృతి దృశ్యం ... ... సూర్యుడు పైకి వచ్చాక మేము రూం కు వచ్చి, రెడీ అయి బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేసి ఆర్టిస్ట్ డ్రైవ్ బయలుదేరాము. పార్కింగ్ లో కారు పెట్టి ఒక మైలు నడిస్తే నేను ఊహించని అద్భుత దృశ్యం నా కళ్ల ముందు ఆవిష్కృతమైంది. ప్రకృతి అనే చిత్రకారుడు చిత్రించిన భిన్న వర్ణ పర్వత చిత్రమది. అలా పర్వతాలు రంగులు మారడానికి శాస్త్రీయమైన కారణాలున్నా అవన్నీ పక్కకుపెట్టి ఒక చేయిదిరిగిన అదృశ్య చిత్రకారుడు చిత్రించాడనే అనిపించింది. అక్కడనుంచి మేము బ్యాడ్ వాటర్ బేసిన్ కు వెళ్ళాలి. కానీ మధ్యాహ్నం వెళ్లడం తగిన సమయం కాదు. అందుకే మేము లంచ్ చేసి , గదికి వెళ్లి కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకుని నాలుగు గంటలకు బయలుదేరి అక్కడకు వెళ్లాము .ముందు రోజు పైనుంచి చూసింది ఈరోజు లోయలోకి వెళ్లిచూడడం. సముద్రమట్టానికి 282అడుగుల లోతులో వున్నాను అనే భావన నన్ను ఉద్వేగానికి గురిచేసింది. సముద్రమట్టానికి ఇంత లోతులో వున్న లోయలోకి దిగి నేను ఇప్పటివరకూ చూడలేదు లోయలను పైనుంచి చూడడమే తప్ప అందులోకి దిగి చూడడం ఇదే మొదటిసారి. పైనుంచి చూసినప్పుడు చిన్నగా తెల్లగా కనిపించిన ప్రదేశం అంతా ఉప్పు పొలాలు. తెల్లగా మిరుమిట్లు గొలుపుతున్న ఉప్పు పొలాలు ..... చాలా పెద్దవి. మధ్యాహ్నం ఎండలో ఈ తెల్లటి మెరుపును తట్టుకోవడం సాధ్యమయ్యేది కాదు. చుట్టూ ఎత్తైన కొండలు ......పైన నిర్మలమైన నీలాకాశం........ నేను దానిని ఆస్వాదిస్తూ ఉండగానే ...... ఆకాశంలో రంగులు మారుతున్నాయి. బ్రహ్మండమైన చిత్ర మొకటి భూమ్యాంతరాళంలో ఆవిష్కృతమైంది. భాష చాలడం లేదు ఆ దృశ్యాన్నివర్ణించడానికి.

 ఈ దారంతా ఎడారి మొక్కలు కనిపించాయి.ఏప్రిల్ నెలలో రంగు రంగుల పుష్పాలతో పూల లోయను(valley of flowers)తలపిస్తూ ఉంటదట. అక్కడ నుంచి ఇసుక దిన్నెలకు చేరుకున్నాము. బూట్లతో అయినా లేకుండా అయినా ఇసుక తిన్నెల పైకి ఎక్కడం కష్టమైన పనే. పైకి ఎక్కుతున్నప్పుడు చల్లటి, మెత్తటి ఇసుక కాళ్ల కింద నుంచి జారిపోతా ఉంటుంది. దానికి తోడు బలంగా వీస్తున్న గాలి. పట్టుదలతో పైకి ఎక్కాను. కొన్ని ప్రదేశాలు మన ప్రమేయం లేకుండా మనను చిన్న పిల్లలను చేస్తాయి. వాటిలో ఇసుక తిన్నెలు ఒకటి. తనివి తీరా ఇసుకలో ఆడుకొని లాస్ ఏంజిల్స్ కు ప్రయాణమయ్యాము. అక్కడి వింతలు, విశేషాలు లాస్ ఏంజిల్స్ పోస్ట్ లో రాస్తాను.