జిల్లాల ఏకీకరణ మంచి ఫలితాల నీయదు

కొత్త జిల్లాల వల్ల పరిపాలన కేంద్రం ప్రజలకు చేరువైంది. దూరం తగ్గింది. గతంలో జిల్లా ఈ కొసకు పోవడం కన్నా పక్క జిల్లా లకు పోవడం సులభంగా వుండేది. మెట్ పెల్లికి కాళేశ్వరానికి ఎంత దూరమంటే జీవితంలో ఒక్కసారైనా అటువారు ఇటు ఇటు వారు అటు పోలేని దుస్థితి.

సంస్కృతి, భాష, విద్య , నైపుణ్యాల పరంగా, నైసర్గిక పరంగా కూడా ఎన్నో వ్యత్యాసాలు. తద్వారా జిల్లాలో అభివృద్ది చెందిన ప్రాంతం నుండి వెనక బడిన ప్రాంత భూములు, ఉద్యోగాలు, విద్యాకాశాలు, రిజర్వేషన్లు ఆక్రమించారు. అలా అంతర్గత వలసాధిపత్యం సాగింది. చిన్న జిల్లాల ఏర్పాటు వల్ల వెనకబడిన ప్రాంతాల ప్రజలు లబ్ది పొందుతున్నారు.

గతంలోని 371 ఆర్టికల్ ప్రకారం జరిగిన జోనల్ సిస్టం వల్ల వెనకబడిన అదిలాబాద్ జిల్లా అవకాశాలు ఒకే జోన్ లో వున్నందువల్ల వరంగల్ కరీం నగర్ , ఖమ్మం ప్జలు అంది పుచ్తుకున్నారు. అదిలాబాద్ ప్రజలు ఎదిగి వచ్చేసరికి నిరుద్యోగం ఎదురయింది.

కొత్త జిల్లాల ఏర్పాటులో ఆదివాసీ షెడ్యూల్ ప్రాంతాల ప్రకారం చేయాల్సి వుండింది. తద్వారా ఆదివాసీ ప్రజలకు మరింత ప్రయోజనం చేకూరేది. అపుడు ఆర్టికల్ 245 నుండి రాజ్యాంగ ప్రత్యేక అభివృద్ది, 370 కాశ్మీర్ ఆర్టికల్ వంటి వాటి వల్ల అన్ని రకాల రక్షణలకు అవకాశం వుండేది.

తెలంగాణలో రైలు సౌకర్యాలు తక్కువ. అందువల్ల తక్కువ దూరానికి కూడా ఎక్కువ బస్సు చార్జీలతో ప్రజలకు కష్టంగా ఉంది. రైల్లో అయితే 140 కిలోమీటర్ల వరకు 3 నెలలకు రైల్వే పాస్ తీసుకుంటే రోజుకు పది రూపాయలతో 140 కిలో మీటర్ల వరకు పోవచ్చు. పైగా రైళ్లలో ఉద్యమాలకు నినాదాలిస్తూ ఉచిత ప్రయాణాలు చేస్తుంటారు. తెలంగాణ వారికి ఈ అకాశాలు తక్కువ. ఈ కారణంగా కూడా చిన్నజిల్లాల వల్ల దూరం తగ్గి సౌకర్యం పెరిగింది.

అతి ముఖ్యమైన అభివృది వికేంద్రీకరణకు కొత్త జిల్లాల ఏర్పాటు చక్కని రాజ మార్గం. జిల్లాకొక మెడికల్ కాలేజీ, జిల్లా కొక పారిశ్రామికవాడ, జిల్లాల వారీ నియామకాలు స్థానిక అభివృద్దికి తోడ్పడుతాయి. పెద్దగా వుంటే బలవంతులు తమ ప్రాంతానికే లాక్కు పోతారు. గతంలో లాక్కు పోయారు. కేంద్రం నవోదయ విద్యాలయాలు మొదలైనవి జిల్లా కొకటి అని ఇస్తుంది .

చిన్న జిల్లాలు వేగంగా అభివృద్ది చెందుతాయి. ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే 1986 లో మండలాలఏర్పాటు వల్ల మండల కేంద్రాలు, చుట్టు పక్కల గ్రామాలు ఎలా అభివృద్ది చెందాయో చిన్న జిల్లాలు కొత్త జిల్లాలు అభివృద్ది చెందుతున్నాయి. జిల్లాలను కలిపివేస్తే ఈ క్రమం కుంటు పడుతుంది. మానవ స్వభావంలో లేక పోతే ఏమో గాని వచ్చిందాన్ని ఎవరూ వదులు కోరు. రాజకీయాల్లోనే కాదు. ప్రతి మనషి లో ఈ స్వభావం వుంటుంది. కనక ప్రజలు ప్రతి పక్షాలు కొత్త జిల్లాలు కొనసాగాలని ఆందోళన చేయడం ఉద్యమించడం సహజం.

ముందు కులగణన గురించి యోచించాలి

తక్షణం పరిష్కరించాల్సి అనేక సమస్య ఉండగా కందిరీగల తుట్టెను కదిలించడం ఎందుకు? ముందుగా కుల గణన చేపట్టాల్సి వుంది. స్థానిక సంస్థల ఎన్నికలు జరపాల్సి వుంది. పార్లమెంటు ఎన్నికల ఫలితాలననుసరించి ప్రభుత్వాన్ని పార్టీని సంఘటిత పరిచి బలోపేతం చేసుకోవాలి. నామినేటెడ్ పదవులను, వైస్ చాన్సలర్లను , లెక్చరర్లను ప్రొఫెసర్లను నియమించాల్సివుంది. రెండు మూడు నెలలలో డియస్సీ ద్వారా ఇతరత్రా రెండు లక్షల ఉద్యోగాలు నింపి యువతరం హృదయాలు గెలుకోవాల్సివుంది. కాళేశ్వరం ను పరిష్కరించి వానా కాలం నీళ్లు నిలుపుకొని వ్యవసాయానికి చేయూత నివ్వాల్సి వుంది.

తెలంగాణ ఉద్యమ కారులకిచ్చిన హామీలకు కసరత్తు చేయాల్సివుంది. బిజేపిని , బిఆర్ ఎస్ దాడులను ఎదుర్కొని నిలదొక్కుకోవడానికి సమస్త శక్తులను కూడ దీసుకోవాల్సి వుంది.35 వేల కోట్ల అప్పుల చెల్లింపులకు 9 శాతం వడ్డీని 2 శాతానికి మార్చుకోవడానికి అంతర్జాతీయ బ్యాంకులతో ఒప్పందాలు కుదుర్చుకోవాల్సి వుంది. గల్ఫ్ కార్మికులకు, వలస కార్మికులకు నిరిష్ట ప్రణాళికలతో రోడ్ మ్యాప్ వేయాల్సి వుంది.

పాఠ్య పుస్తకాలు రాసి చాలా సంవత్సరాలైంది. అవి మార్చాల్సివుంది. అందులో అందెశ్రీ గీతం జాతీయ గీతంగా చేర్చాల్సివుంది. తెలంగాణ సాహిత్యాన్ని భాషను, గ్రంధాలయాలను అభివృద్ది పరచాల్సివుంది. ఇన్ని అత్యవసర పనులు చేసి శభాష్ , మహా ఘటికుడు సమర్థుడు అని అనిపించుకోవలసిన సమయంలో జిల్లాల ఏకీకరణ చర్చ అవసరమా?